روانکاری

برای عضویت در کانال روانکاری در تلگرام به آیدی زیر مراجعه نمایید:

@tribology

درضمن با عضویت در خبرنامه وبلاگ تخصصی روانکاری، می توانید از آخرین به روز رسانی این وبلاگ با خبر شوید.

Base stock چیست؟

Base stock بخش اساسی ساخت روان کننده ها و گریس ها هستند. Base stock یک ماده روان کننده منفرد است که توسط یک تولید کننده واحد پالایشگاهی تولید می شود و فرمول کننده ها آنها را برای تهیه محصولات نهایی مخلوط می کنند.

Base Oil چیست؟

اصطلاحات Base stock وBase oil اغلب به صورت متناوب مورد استفاده قرار می گیرد ، اما اختلافاتی وجود دارد. Base stock یک محصول واحد است که معمولاً با درجه ویسکوزیته آن تعریف می شود. مخلوطی از یک یا چند Base stock در یک روان کننده یک Base oil است. خاصیت روغن پایه بسته به گروه API آنها متفاوت است.

سیستم درجه بندی API برای روغن پایه چیست؟

سیستم طبقه بندی API ، روغن پایه را به پنج گروه طبقه بندی می کند: گروه های I ، II ، III ، IV و V. سه گروه اول از نفت خام پالایش می شوند. تعداد کمی از روغن پایه­ها گروه III وجود دارد که از مواد اولیه زیستی یا گاز طبیعی استخراج شد ه،  تولید می شوند. روغن پایه گروه IV کاملاً مصنوعی و از نوع پلی آلفاولفین یا PAO است. گروه V از روغن پایه­هایی تشکیل شده است که در گروه­های دیگر قرار نمی گیرد.

جدول گروه بندی روغن پایه بر اساس API

• گروه II دارای اشباع بیشتر و گوگرد کمتری نسبت به گروه اول است. آنها به طور معمول دارای خواص دمای پایین بهتری هستند و نسبت به روغن پایه گروه I از نظر اکسیداتیو پایدارتر هستند.
• روغن پایه گروه III نسبت به گروه I یا II شاخص گرانروی بالاتری دارد و حتی از نظر اکسیداسیون از گروه II پایدارتر است. روغن پایه گروه III به طور معمول دامنه باریکتری از ویسکوزیته نسبت به گروه I یا گروه II دارد.
• گروه IV به طور کلی بسیار پایدار و از نظر خواص دردرجه حرارت پایین بسیار عالی است. به همین دلایل ، معمولا فقط در روانکارهای با بالاترین میزان سطح عملکرد استفاده می شود.
• گروه V غالباً با روغنهای پایه دیگر مخلوط می شوند تا روی خواص روان کننده نهایی تأثیر بگذارد.
• همه گروه های روغن پایه دارای خواصی هستند که آنها را در طیف خاصی از کاربردها مناسب می سازند.

آیا ویژگی ها و عملکرد روغن پایه در یک گروه متفاوت است؟

در حالی که تعاریف گروه API چارچوبی را برای طبقه بندی روغن پایه فراهم می کند ، روغن پایه در یک گروه خاص می تواند بطور قابل توجهی دارای خصوصیات متفاوت باشد ، به خصوص شاخص ویسکوزیته ، ویسکوزیته دمای پایین ، میزان تبخیر و سطح اشباع. انتظار نمی رود که همه روغن پایه­ها در یک گروه API معین همان سطح عملکرد را در یک روان کننده فرموله شده ارائه دهند. مطمئن ترین روش برای پیش بینی عملکرد برنامه های آزمون میدانی ، تست شبیه سازی ، و تست موتور است.

روغن پایه پارافینیک چیست؟

روغن پایه پارافینی از روغن خام پارافینیک تولید می شود که محصول مناسبی از روغن پایه پایدار با شاخص ویسکوزیته بالا می دهد.

روغن پایه نفتنیک چیست؟

روغن پایه نفتنیک از نفت خام نفتنیک تولید می شود. آنها از پایداری کمتری برخوردار بوده و از شاخص ویسکوزیته پایین تری نسبت به روغن های پایه پارافینیک برخوردار هستند. با این حال ، آنها به طور کلی ویژگی های برجسته درجه حرارت پایین دارند. روغن های ترانسفورماتور معمولاً با روغن پایه نفتنیک ساخته می شوند.

روغن پایه سینتتیک چیست؟

هیچ تعریف عمومی پذیرفته شده­ای از روغن پایه سینتتیک وجود ندارد. در ایالات متحده ، "سینتتیک" را یک اصطلاح بازاریابی توصیف کننده فرمولاسیون روان کننده می دانند، در حالی که در آلمان ، روغن پایه های سینتتیک طبق قانون به عنوان پلی آلفاولفین یا استر تعریف شده است. بسیاری از بازیگران بازار نفت، روان کننده هایی را که با غلظت قابل توجهی از روغن پایه گروه IV و یا گروه III فرموله می شوند را سینتتیک در نظر می­گیرند. بیشتر روغن پایه گروه III از جریان نفت خام تصفیه می شود.

برایت استاک چیست؟

برایت استاک یک روغن پایه گروه I است که از پسماندهای برج خلاء  حاصل می شود و در جایی مورد استفاده قرار می گیرد که ویسکوزیته یا حلالیت بالا لازم باشد.

در دنیای رقابتی امروز که فاصله بین سود و زیان در بازار بسیار کم است. شرکت های پیشرو برای ماندن در شرایط سود دهی همواره در پی کاهش هزینه های تولید هستند تا بتوانند میزان سود دهی شرکت را افزایش دهند.

بحث کاهش هزینه ها نه تنها در هزینه های تولید مورد توجه قرار گرفته، بلکه در پروژه های ساخت و راه اندازی کارخانجات مختلف در میدان توجه کارفرمایان قرار می گیرد.

در هر حال چه در تولید و چه در پروژه ، راههای گوناگونی برای کاهش هزینه ها به کار می رود. در این مقاله سعی داریم به کاهش هزینه های روانکاری و تاثیر آن بر هزینه های تولید و پروژه بپردازیم.

برای راه اندازی یک خط تولید، اولین موضوعی که در نظر گرفته می شود مکان ، زمین و سازه های عمرانی مورد نیاز برای آن است و سپس تجهیزات لازم برای نصب و راه اندازی در نظر گرفته می شود. و در نهایت شاید آخرین چیزی که در یک پروژه فکر مجری پروژه را به خود مشغول کند روانکار مورد نیاز است. که معمولا وقتی پروژه به مراحل پایانی نزدیک می شود اقدام به تهیه روانکار می شود که معمولا به دلایل مختلف مانند کمبود زمان، کسر بودجه و ... به صورت مناسبی اقدام نمی شود.

در سال­هاي اخير استقبال از برنامه پايش وضعيت (CM) در صنعت كشور روند مثبتي داشته است. دراين راستا دو رويكرد براي اجرايي كردن برنامه CM مطرح گرديد:

1. تجهيز شركت به آزمايشگاه مدرن و نيروي متخصص و انجام كليه امور برنامه از صفر تا صد در داخل مجموعه
2. شنايايي پيمانكار و بررسي توانايي­ و سپردن كار اجرايي به آن و نظارت بر عملكردش

هركدام از اين روش­ها مزايا و معايب خاص خود را دارد و لازم است با بررسي دقيق و كارشناسي، مناسب­ترين و به صرفه­ترين روش براي يك شركت انتخاب گردد.

در تمامي تجهيزات صنعتي در شرايط معمول پديده سايش نرمال وجود دارد كه باعث مي­شود هر تجهيزي يك عمر مفيد كاري داشته باشد، در غير اينصورت تجهيزات احتمالا عمري ابدي پيدا مي­كنند.

در يك مجموعه صنعتي قديمي به وفور با تجهيزاتي بر مي­خوريم كه در اثر سايش (چه نرمال چه غير نرمال) دچار فرسودگي شده و كيفيت مكانيكي اوليه خود را از دست داده­اند و فواصل بين قطعات ديگر با آنچه كه در زمان ساخت بود متفاوت هستند. اين پديده باعث مي­شود تا در بلند مدت و در اثر فرسايش بيش از حد در عملكرد تجهيزات ايراداتي وارد گردد. يكي از اين ايرادها افت كارايي روغن در آنها است. چراكه روغني كه در زمان طراحي توسط سازنده توصيه شده، براي شرايط استاندارد بوده است، حال كه با يك تجهيزفرسوده مواجه هستيم چه  راهكاري براي نقصان در روانكاري وجود دارد؟ ، آيا تغيير گريد روانكار عمل درستي است؟

ایران با داشتن 18% از ذخایر گاز طبیعی ثبت شده در دنیا ، دومین داردنده ذخایر گازی در جهان شناخته می شود. این مزیت باعث شده تا دولت به سمت استفاده از این سوخت طبیعی در خودروها برود. هرچند اولین تلاش­ها برای گازسوز کردن خودرو در ایران به سال­ 1354 بر می­گردد، ولی این موضوع بطور جدی و گسترده در سال 1370 پیگیری شده و در گام اول با سوخت LPG خودروها بصورت گسترده گازسوز شدند. پس از آن با توسعه تکنولوژی استفاده از گاز گاز CNG بجای LPG مرسوم شد و تا کنون تعداد قابل توجهی از خودروهای سبک و سنگین در کشور با این قابلیت تولید و عرضه شده­اند.

استفاده از گاز طبیعی به عنوان سوخت در یک موتور احتراقی بطور مستقیم بر شرایط روانکاری موتور تاثیر گذار بوده

روز گذشته، چهارم شهریور ماه 98 یکی از روغن سازان کشورمان اقدام به معرفی محصول جدیدی نمود که بنابر اطلاعات صادره از این شرکت مطابق با آخرین سطج کیفیت روغن های موتور بنزینی در جهان است. اما این سطح کیفیت که API SN Plus خوانده می شود چیست و چرا به عنوان یک سطح کیفی مستقل مطرح نشده است؟

در برنامه­های پایش وضعیت روانکارهای صنعتی یکی از ارکان برنامه داشتن معیار قابل اعتماد و معتبر برای سنجش نتایج آزمون­های دوره­ای است. معتبر ترین منبع برای این معیار توصیه سازندگان تجهیزات است.

معمولا سازندگان تجهیز در کتابچه­های راهنمای بهره برداری، اقدام به معرفی روانکار مورد تایید در تجهیز می­نمایند و سپس پارامترهای با اهمیت برای پایش وضعیت روغن را ارایه داده و سعی می­کنند حدود مجازی را برای آنها تعیین کنند. در چنین شرایطی بهره برداری و پایش وضعیت روغن در تجهیز بدون هیچ نقطه ابهامی و بر اساس دستورالعمل سازنده انجام می­گردد.